Karlijn de Jong, student Taalwetenschap

Zo’n zeven jaar geleden ging mijn zus voor een half jaar naar het buitenland en vanaf dat moment wist ik het al zeker: dát wil ik ook. Toen zich voor mij de mogelijkheid voordeed om ook een semester op exchange te gaan, heb ik die kans dan ook met beide handen aangegrepen! Ik was heel vastberaden: hoe verder, hoe beter. Je gaat toch immers niet een half jaar naar een land waar je ook met een uurtje vliegen een weekendje naar toe kan?

Toch wel! Hoe meer ik er over nadacht, hoe meer ik ervan overtuigd was dat ik dolgraag naar Engeland wilde: ik schreef op drie universiteiten in het Verenigd Koninkrijk. Tot mijn grote vreugde werd ik geselecteerd voor de universiteit in Newcastle upon Tyne. Ik had eigenlijk nog nooit van die stad gehoord, maar het bleek bekend te zijn van – o.a. – Geordie Shore. Ik was benieuwd!

Met de nodige spanning stond ik halverwege september op Schiphol. Mijn ticket was geprint, mijn koffer ingecheckt en mijn familie uitgezwaaid: ik was er klaar voor! Eenmaal aangekomen op Newcastle Airport was al mijn spanning als sneeuw voor de zon verdwenen (letterlijk: de zon scheen! Niet alleen maar regen in Engeland dus).

Ik voelde me vanaf het eerste moment al helemaal thuis, nog meer dan ik me de eerste weken in Groningen had gevoeld.

De eerste week was vol activiteiten voor internationale studenten: de Britse studenten zouden een week later komen. Doordat er zo veel werd georganiseerd vanuit de universiteit, had ik binnen een week al een hechte vriendengroep van zo’n 30 studenten die stuk voor stuk uit een ander land kwamen. Ik zag hen bijna dagelijks: samen een pint drinken in de pub, samen naar een Engelse tea room, samen Halloween en kerst vieren, of samen een tripje naar een andere stad maken.

Ik volgde drie vakken die elk 10 ECTS waren: British Culture, Introduction to Literary Studies 1 en Sociolinguistics and the Sociology of Language. Bij de werkgroepen van ILS1 en Sociolinguistics was ik de enige internationale student. Dit zorgde er soms voor dat ik eerst drie keer nadacht voor ik wat zei (‘Is dit wel correct Engels?’) maar na een tijdje gaf het me juist heel veel zelfvertrouwen, wetende dat ik de enige in de groep was die meer dan één taal sprak! Tijdens één werkgroep werd ik zelfs een case study toen we het over meertaligheid hadden, omdat de rest enkel Engels sprak.

In januari brak de tentamenperiode aan (ze hebben daar enkel semesters, geen blokken) en dus ook het einde van mijn fantastische tijd in Newcastle. Wat ga ik het missen om elke dag uit college koffie te halen bij de Starbucks (en te stuntelen met de Britse munteenheid), om elke dag mijn vrienden tegen te komen op de campus, om elke dag te ontbijten met toast en English breakfast tea (ja, met melk..), maar bovenal om elke dag het Britse accent om me heen te horen. De match tussen mij en de Geordies was perfect: dit was de stad (én het land) voor mij!